Tussen 1913 en 1934 hebben verschillende beroemde architecten in Berlijn moderne ‘Siedlungen’ ontworpen. In plaats van de gebruikelijke huurkazernes bouwden zij moderne, betaalbare woningen. De nieuwe architectonische vorm moest een gezondere leefomgeving met hogere levensstandaard voor arme bevolkingsgroepen garanderen. De functionalistische oplossingen dienden in de daaropvolgende decennia als voorbeeld voor de sociale woningbouw. De volgende ‘Siedlungen’ maken onderdeel uit van het UNESCO-werelderfgoed: Groflsiedlung Siemensstadt (Charlottenburg en Spandau), Gartenstadt Falkenberg (Treptow), Weifle Stadt (Reinickendorf), Wohnstadt Carl Legien (Prenzlauerberg), Groflsiedlung Britz (Neukölln) en Siedlung Schillerpark (Wedding). Op de werelderfgoedlijst van de UNESCO sinds 2008.