De Beierse koning Ludwig I liet in 1830 het Walhalla bouwen aan de Donau. De zuilengalerij, geïnspireerd op het Griekse Parthenon, is toegankelijk via een reusachtige (en steile) trappenpartij. De vloeren en muren van het Walhalla zijn van marmer, op de plafonds prijken figuren uit de Germaanse mythologie. Ludwig wilde er een tempel des vaderlands van maken: een soort ëhall of fame’. Overal staan bustes van belangrijke personen uit de Duitse geschiedenis zoals de Germaanse veldheer Hermann en de eerste Duitse koning Heinrich I. Ook grootheden uit omringende landen kregen een plek, bijvoorbeeld Michiel de Ruyter en Willem van Oranje.
Hermannsdenkmal in het Teutoburger Wald
Het Hermannsdenkmal van Ernst von Blandel (1880-1876) stamt uit de tijd dat Duitsland gehavend en versplinterd uit de Franse bezetting kwam. Op zoek naar een nationale identiteit grepen de Duitsers terug op een mythisch Germaans verleden. Het standbeeld van de Germaanse held Hermann is kolossaal. Zijn zwaard is 7 meter lang. Zijn tenue verraadt dat hij in dienst was van de Romeinen. In het jaar 9 verenigde Hermann alias Arminius een aantal Germaanse stammen en versloeg de Romeinse legioenen van Varus. Dankzij deze Varusslag bleef de Rijn de grens van het Romeinse rijk. Archeologische vondsten wijzen uit dat de veldslag waarschijnlijk niet in het Teutoburgerwald plaatsvond maar in Kalkriese.
Brandenburger Tor in Berlijn
De Brandenburger Tor is het symbool van een herenigd Duitsland. De Pruisische koning Frederik Willem II liet de indrukwekkende zuilengalerij eind 18e eeuw bouwen als stadspoort. Het beeld van de godin Victoria met haar strijdwagen is een replica. Het origineel werd buitgemaakt door Napoleon, teruggehaald naar Duitsland en tijdens de Tweede Wereldoorlog verwoest. De Brandenburger Tor werd in de jaren vijftig weer opgebouwd. In 1961 verdween de stadspoort achter de Berlijnse muur midden in het spergebied. In 1989 ging de Brandenburger Tor de geschiedenis in als de plek waar de muur het eerst viel en Oost-Duitsers massaal de grens overstaken naar het westen.
Völkerschlachtdenkmal in Leipzig
Het Völkerschlachtdenkmal in Leipzig werd opgericht ter nagedachtenis van de tienduizenden slachtoffers van de Slag bij Leipzig in 1813. Na zijn mislukte veldtocht naar Rusland werd Napoleon bij Leipzig verslagen door de legers van Pruisen, Oostenrijk, Rusland en Zweden. Het Völkerschlachtdenkmal werd door geldgebrek pas een eeuw later gebouwd en ingewijd door keizer Wilhelm II. Architect Bruno Schmitz is een vertegenwoordiger van de Wilhelminische architectuur, de bombastische bouwstijl van het Duitse keizerrijk. Het kolossale granieten bouwwerk van 91 meter hoog weerspiegelt als de Taj Mahal in een rechthoekig waterbassin. In de koepelhal staan de wachters des doods van beeldhouwers Christian Behrens en Franz Metzner.